του Χρήστου Χαρίτου *
O Πειραιάς αντιμετωπίζει σειρά προβλημάτων που χρονίζουν και ταλανίζουν την πόλη μας, πολλά για δεκαετίες. Ο Πειραιάς συρρικνώνεται, όχι μόνο δημογραφικά, αλλά πολιτιστικά, οικιστικά, οικονομικά. Παράλληλα, έχει παγιωθεί και ένα χρόνιο έλλειμμα τοπικής ηγεσίας, το οποίο επιτείνει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα. Διότι παρά τους 6 βουλευτές, έναν πρώην πρωθυπουργό, τον δήμαρχο και τον νομάρχη, τους δεκάδες δημοτικούς και νομαρχιακούς συμβούλους, τους προέδρους και τα Δ.Σ. των επιστημονικών και επαγγελματικών ενώσεων, η πόλη μας παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων, ανακυκλώνοντας την γνωστή μοιρολατρία της.
Δεν είναι τυχαίο, ότι σε ερώτηση για τον καλύτερο δήμαρχο που πέρασε από τον Πειραιά, οι Πειραιώτες τοποθετούν ακόμη και σήμερα τον Αριστείδη Σκυλίτση με δημοτικότητα 25%, ενώ ακολουθούν οι Χρήστος Αγραπίδης και Γιάννης Παπασπύρου με 11%, ο Στέλιος Λογοθέτης (5%), ο Παναγιώτης Φασούλας (4%) και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (2%). Βλέπε την έρευνα της Public Issue, δημοσιευμένη στην Καθημερινή, στις 2 Αυγούστου 2008.
Μία πόλη σε παρακμή
Στην οικονομία οι ναυτιλιακές εταιρίες φεύγουν συνεχώς από τον Πειραιά, ο Πύργος παραμένει αναξιοποίητος, τα Ποσειδώνια πρέπει να επαναδιεκδικηθούν από την αρχή, η ΧΡΩΠΕΙ παραμένει εστία σκουπιδιών, αφού κανείς δεν θέλει να πάρει πρωτοβουλία για την αξιοποίησή της, ο ΟΣΕ θέλει να φτιάξει υπερτοπικό εμπορικό κέντρο στον σταθμό, εξαφανίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ανεξάρτητη εμπορική δραστηριότητα σε ακτίνα χιλιομέτρων.
Το λιμάνι βρίσκεται στο έλεος των λιμενεργατών, οι οποίοι εκβιάζουν κατά το δοκούν την Πολιτεία, εις βάρος των εμπόρων, των επαγγελματιών και των καταναλωτών. Οι ευθύνες του κράτους και του ΟΛΠ για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση είναι μεγάλες. Οι μικροπωλητές κυνηγιούνται παράτυπα από τον δήμο, αφού για τα τριτοκοσμικά χάλια του παζαριού ευθύνονται οι κάθε λογής παράνομοι και όχι οι νόμιμοι κάτοχοι των 280 αδειών που χορήγησε η νομαρχία.
Το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα, ενώ η συσταθείσα από τον Δήμο, προ ετών, διαπαραταξιακή επιτροπή έχει ξεχασθεί. Την ίδια ώρα, η Αθηναϊκή τριήρης βρίσκεται στην κατοχή του δήμου Παλαιού Φαλήρου, αντί να είναι στον Πειραιά. Το Αρχαιολογικό Μουσείο φυτοζωεί, παρά τις άοκνες προσπάθειες των φίλων του μουσείου.
Η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων των αστικών πυλών έμεινε στα χαρτιά, ελπίζοντας μόνο στην παρουσία του Δημοτικού Θεάτρου. Έφθασαν έως το σημείο να προτείνουν την υποβάθμιση των πειραματικών σχολείων της πόλεως, με μείωση των μαθητών και των τάξεων στην Ιωνίδειο και το Τζάνειο. Ανήκουστη και πρωτοφανή απόφαση, η οποία ευτυχώς δεν πέρασε.
Το μεγάλο θέμα της ελεύσεως, ή όχι, του Τραμ στον Πειραιά δεν έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Έως σήμερα έχει γίνει μόνο μία συζήτηση στο νομαρχιακό και το δημοτικό συμβούλιο και δεν νομίζω να έχουν επεξηγηθεί πλήρως στον Πειραϊκό λαό τα πλεονεκτήματά του. Η δε ασμένουσα επιμονή της Τραμ Α.Ε. να δρομολογήσει και να προκαταβάλει τις αποφάσεις της Πειραϊκής κοινωνίας μόνο ερωτηματικά προκαλεί, όπως και η σύμφωνη γνώμη του Δήμου και της Νομαρχίας, παρά τις αρχικές τους αντιρρήσεις. Τι μεσολάβησε και άλλαξαν ξαφνικά γνώμη;
Η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα έχει αυξηθεί ανησυχητικά, την ώρα που η επίσημα υπογεγραμμένη, εδώ και χρόνια, συμφωνία συνεργασίας μεταξύ του δήμου Πειραιώς και της ΕΛ.ΑΣ. έμεινε στα χαρτιά, με ευθύνη του δήμου. Η δε δημοτική αστυνομία λειτουργούσε μόνο για να κόβει κλήσεις και ως φοροεισπρακτικός μηχανισμός, βολεύοντας φυσικά και πλήθος ημετέρων. Τώρα τελευταία είδαμε την Δημοτική Αστυνομία να επεμβαίνει στο παζάρι. Ελπίζουμε αυτή η καλή αρχή να συνεχισθεί.
Είναι χαρακτηριστικά τα ευρήματα της έρευνας της Pulse, που παρουσιάσθηκαν στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς στις 29 Ιουνίου 2009, βάσει των οποίων πάνω από το 50% των Πειραιωτών νοιώθουν ανασφαλείς, ενώ το 40% δηλώνει αντίθεση στην παρουσία τόσων πολλών μεταναστών στον Πειραιά. Ευρήματα που πρέπει να οδηγήσουν τον δήμο, την νομαρχία, την περιφέρεια, τα κόμματα και γενικά όλους τους φορείς του Πειραιώς, σε δράσεις αντιμετωπίσεως των παθογενειών της μεταναστεύσεως. Η πολυπολιτισμική ουτοπία της Αριστεράς πρέπει να λάβει τέλος.
Είμαστε ακόμα ζωντανοί;
Υπάρχει, εν τέλει, δυνατότητα αντιστροφής της παρακμής; Υπάρχει τρόπος να συγκρατήσουμε τους Πειραιώτες στον Πειραιά, να δώσουμε λύσεις στις ναυτιλιακές εταιρίες, να υπερασπισθούμε τους ισχνούς ελεύθερους χώρους, να είμαστε αρωγοί στους πολιτιστικούς συλλόγους; Προφανώς και μπορούμε. Αλλά αυτό θέλει δουλειά και όχι ευχολόγια. Θέλει να ζεις και να μένεις στην πόλη, όχι να την εγκαταλείπεις στις 3 το μεσημέρι για να πας στην Γλυφάδα ή στα βόρεια προάστια.
Θα πρέπει να ξεφύγουμε από την μικροδιαχειριστική πολιτική που σημάδεψε την δεύτερη τετραετία του κ. Αγραπίδη, κάτι που χαρακτηρίζει και την παρούσα αρχή του κ. Φασούλα. Παράλληλα, θα πρέπει να αποφύγουμε και τις χαρακτηριστικές φοβίες έναντι της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξη και την ανάδειξη της πόλεως, φοβίες που ευδοκιμούν στον χώρο της Αριστεράς. Ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι πανάκεια, αλλά σίγουρα δεν είναι και εχθρός της πόλεώς μας.
Η ουσιαστική αναβάθμιση του Συμβουλίου της Πόλεως θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση. Διότι ναι μεν ο εκάστοτε δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο είναι τα αιρετά και αντιπροσωπευτικά όργανα του Πειραιώς, αλλά η συμμετοχή των δρώντων πολιτιστικών συλλόγων, μαζί με τα επαγγελματικά επιμελητήρια και τους οικονομικούς φορείς της πόλεως, θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στην χάραξη και στην υλοποίηση των απαιτούμενων έργων που χρειάζεται ο Πειραιάς.
Αντί να χύνουμε λοιπόν όλοι μαζί κροκοδείλια δάκρυα για την υποβάθμιση του Πειραιώς, για την κεντρική εξουσία που δεν μας δίδει σημασία, να αρχίσουμε να διεκδικούμε περισσότερα. Αυτό όμως απαιτεί όραμα, σχέδιο και βούληση. Οι δημοτικές εκλογές του 2010 μπορούν να αναδείξουν πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Ας ελπίσουμε και η κυβέρνηση να ανοίξει εγκαίρως τα χαρτιά της για το πώς αντιλαμβάνεται την διοικητική αναδιάρθρωση σε επίπεδο Δήμου (Μητροπολιτικός;) και Περιφέρειας.
Και εκεί να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, στο μέτρο που τους αναλογούν. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός θα αναλάβει τις δικές του. Οι 8.100 Πειραιώτες που μας ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές το απαιτούν και εμείς θα πρέπει να ανταποκριθούμε στην εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες τους.
* ο Χρήστος Χαρίτος είναι οικονομολόγος (Μ.Β.Α.), πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στην Α’ Πειραιώς & Νήσων, ενώ το 2002 ήταν υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιώς.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ 20/2
