H Αθήνα με μισεί

Γιατί την άφησα στα χέρια των μετρίων να την κυβερνήσουν

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ

Τις τελευταίες μέρες νιώθω την Αθήνα εχθρικότερη από ποτέ. Μάλλον οφείλεται και στη νέα ατμόσφαιρα, τη νέα σκηνοθεσία, το νέο μπάτζετ της. Παρακμή και η αίσθηση ότι κάτι απειλητικό πλησιάζει.

Βέβαια, οι γλεντζέδες το βιολί τους. Το Σάββατο ήταν το αδιαχώρητο στο Bios, στα υπόλοιπα μπαρ χαμός, ορδές στους δρόμους. Αλλά παντού κάτι φταίει, κάτι λείπει, κατι κακό έρχεται.

Τα βράδια, μόλις κλείνουν τα μαγαζιά, η Ερμού καταλαμβάνεται από εκατοντάδες μαύρους. Ανεβαίνοντας μετά το σινεμά προς το Σύνταγμα, η εικόνα είναι ακριβώς Ισλαμαμπαντ. Πίνουν, αράζουν στα κεφαλόσκαλα, σε κοιτάνε εχθρικά, αν πας να τους φωτογραφίσεις. Σκουπίδια, απλωμένα σεντόνια, ανεξέλεγκτη φάση. Τους συμπαθώ ως πρόσωπα, μισώ το κύκλωμα που τους συντηρεί. Είναι η πιο ισχυρή και πολυπλόκαμη μαφία -η Νιγηριανή- και πουθενά αλλού δεν βρήκε πιο πρόσφορο έδαφος όσο εδώ. Δεν είναι μόνο η ανημπόρια ενός κρατικού μηχανισμού, είναι και η εξωνημένη του νωθρότητα. Αν είχα ένα μαγαζί στα πέριξ, θα με είχαν οδηγήσει στην αυτοκτονία ή το λουκέτο. Γίνεται ντου και τρέχουν καταπάνω μας - ρίχνουν κάτω τη φίλη μου, εννοείται δεν γυρνάνε ούτε να τη δούνε.

SOS από την Άρτα για το παρεμπόριο των αλλοδαπών

Δεν ξέρω αν είμαι ρατσιστής, αλλά βαθύτατα αναρωτιέμαι, πόσο νόμιμο είναι να επικρατεί αυτού του είδους το παρεμπόριο στην αγορά της πόλης μας, από εκπροσώπους κάθε φυλής! Και μάλιστα σε μία περίοδο που η τοπική αγορά στενάζει και ο εμπορικός κόσμος αναστενάζει, πόσο καλό είναι εκεί που περπατάς στον δρόμο να βλέπεις έναν μικροπωλητή χωρίς άδεια, που με την θέα των αστυνομικών οργάνων εξαφανίζεται, να πουλάει μία πραμάτεια, αμφιβόλου ποιότητος, αλλά χαμηλότατης τιμής σε σχέση με το εμπορικό κατάστημα δίπλα του. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το χρώμα ούτε η φυλή… Με ενδιαφέρει όμως το άδικο του πράγματος, ένας πωλητής που συντηρεί ένα κατάστημα πληρώνοντας ενοίκια, μισθούς, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, τηλέφωνα, ρεύματα, κοινόχρηστα κλπ. Να έχει να ανταγωνιστεί έναν παράνομο μικροπωλητή, που όχι μόνο έξοδα τέτοιου είδους δεν έχει, αλλά αποτελεί και ανοιχτή πληγή για την κυκλοφορία του χρήματος, το οποίο ξεφεύγει από την τοπική αγορά!

Μα καλά θα μου πείτε, σου φταίει ο κινεζάκος, ο συμπαθητικός μαύρος ή ο φτωχός ρωσσοπόντιος; Προσωπικά δεν μου φταίνε σε τίποτε και πολύ θα χαιρόμουν κάποτε να έμεναν στην Άρτα και να την στόλιζαν με την πολιτιστική τους διαφορετικότητα! Όμως δεν μου φταίει σε τίποτε ο καταστηματάρχης να τον βλέπω σε μία εποχή ισχνών αγελάδων να βλέπει τις λίγες ελπίδες να αγοράσει κάποιος από το μαγαζί του γιατί οι μικροπωλητές αυτοί παράνομα πωλούν από cd και ξύλα, μέχρι παιχνίδια, μπιζού, ακόμη και ρούχα, ακόμη και τσάντες… Και που ξέρουμε ακόμη τι άλλο πρόκειται να προκύψει; Είδη υποδημάτων; Κουστούμια, δερμάτινα, χαλιά;

Στην αρχή κοροϊδεύαμε τρόπον τινά, τα δισκοπωλεία της πόλης μας, γιατί οι μαύροι δισκοπωλητές όργωσαν ΚΑΙ την Άρτα. Τελικά όμως πίσω από τους κατά τα άλλα συμπαθείς μαυρούκους, μαθαίνουμε τελευταία ότι δεν κρύβονται μόνο κάποιοι ψιλοπαράνομοι που αντιγράφουν με τα κιλά τα cd, αλλά η Νιγηριανή μαφία, η οποία είναι πέμπτη σε ισχύ στον κόσμο και ασχολείται εκτός από τα πλαστά cd, με την πορνεία, την διακίνηση ναρκωτικών, ακόμη και με την δουλεία (εν έτει 2003) μαύρων προς τις αφρικανικές και αραβικές χώρες…

Γενικά δεν αμφιβάλλουμε ότι και η μαύρη ήπειρος πρέπει να έχει το μερίδιό της στην εγκληματικότητα (μετά τους Ιταλούς, τους Κολομβιανούς, και τους Κινέζους) αλλά πρώτη φορά τα πλοκάμια τους φτάνουν ακόμη και στην μικρή μας Άρτα…
Τέλος πάντων, θα μου πείτε τώρα ότι περιπλέκω τα πράγματα… Όπως και να ‘χει όμως η παρανομία είναι παρανομία και η όποια ανοχή φυσικά μπορεί να είναι δικαιολογημένη, μέχρι του σημείου βέβαια που δεν θίγονται τα συμφέροντα της ήδη καταπονημένης τοπικής αγοράς μας.

ALTERMEDIA 12/2/2003