Συντονίστηκαν από την μπαγκέτα του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Σπύρου Βούγια και κατέληξαν σε προτάσεις γεμάτες καλοσύνη και ανθρωπιά. Ονειρεύονται ένα κέντρο πόλης όπου οι μετανάστες θα έχουν τους ολοδικούς τους πάγκους ή θα στεγάζονται σε χώρους παραχωρημένους από το κράτος. Θα πωλούν ξυλόγλυπτες καμηλοπαρδάλεις, χαϊμαλιά και γενικώς πράγματα φτιαγμένα με τα χέρια τους. Εννοείται ότι στο όνειρο δεν υπάρχουν δουλέμποροι και καθένας μπορεί να βρει αστυνομικό της πατρίδας του, από το Καράτσι, το Ναϊρόμπι, την Καμπούλ. Ο κ. Βούγιας με τούτα και με τ΄ άλλα γίνεται η χαρά του ακτιβιστή, η ελπίδα του μετανάστη. Το ερώτημα είναι αν οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στο πόρισμα των 38 σελίδων μπορούν να εφαρμοστούν σε μια περίοδο λιτότητας χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις από γηγενείς αναξιοπαθούντες.
